სიკვდილი არა არის რა...მე მხოლოდ გაღმა მხარეს გავედი.მე ისევ მე ვარ,შენ ისევ შენ ხარ...რაც ვიყავით ერთმანეთისთვის ისევ ის ვართ საუკუნოდ...ისევ ისე მომმართე როგორც აქამდე მოგიმართავს...ისევ ისე მესაუბრე როგორც ყოველთვის გვისაუბრია...ნუ დამელაპარაკები სხვა კილოთი, ნუ მიიღებ მგლოვიარე და მწუხარე იერს, გაიცინე რაზეც გეცინებოდა...ილოცე, გაიღიმე, იფიქრე ჩემზე, ჩემთან ერთად ილოცე....ჩემი სახელი შინ ისევ ისე წარმოთქვი როგორც ყოველთვის წარმოითქმებოდა, ყოველგვარი ზეაწეულობის, ყოველგავრი ნაღველის გარეშე.სიცოცხლე იმასვე ნიშნავს რასაც მუდამ ნიშნავდა...იგი ისევ ის არის რაც მუდამ იყო:ძაფი არ გამწყდარა.რად გგონივარ შენ ფიქრთა გარეთ? იმიტომ რომ შენს თვალსაწიერს გარეთა ვარ? მე შორს არა ვარ,ზუსტად გზის გადაღმა ვარ....ხომ ხედავ ყველაფერი კარგათ არის.....ნუ ტირი თუ მართლა გიყვარვარ...თუ მართლა იცი რა არის ღვთის მადლი და სასუფეველი, თუ ძალგიძს გააგონო ანგელოზთა გალობა და ანგელოზებს შორის დამინახო!!!... თუ ძალგიძს იხილო გადახსნილი თვალსაწიერი, საუკუნო სამყოფელი, ახალი ბილიკი, რომელსაც ვადგავარ! თუ წამით ძალგიძს ჩემასავით უჭვრიყო მშვენიერებას,რომლის წინაშეც ფერმკრთალდება ყველა სილამაზე!..როგორ! თუკი საწუთროში,აჩრდილთა საუფლოში მხედავდი და გიყვარდი, წარუვალ სიცხადეთა საუფლოში ვეღარ უნდა მხედავდე და გიყვარდე? გწამდეს როცა სიკვდილი შენც აგყრის ბორკილებს,როგორც მე ამყარა,როცა ერთ დღესაც,მხოლოდ ღვთისათვის ცნობილ და ღვთისგან დადგენილ დღეს,შენი სულიც სასუფეველში შევა,სადაც ჩემმა სულმა შეგასწრო,იმ დღეს შენ კვლავ შეხვდები მას,ვისაც უყვარდი და ისევ ისე უყვარხარ...კვლავ ჰპოვებ მის გულს და იმ გულში კვლავ იმავე გრძნობას ჰპოვებ, ოღონდ უფრო გაწმენდილს.....შეიშრე ცრემლი და ნუ ტირი თუ მართლა გიყვარვარ!!!!!!!

წმინდა ავგუსტინის მიხედვით